Park im. Wojciecha Bednarskiego





Powierzchnia: 8,46 ha.
Lokalizacja: Dzielnica XIII - przy ul. Parkowej i Krzemionki.
Google Maps:
Mapa
Komunikacja miejska:
Pobliskie przystanki:
Korona, Rondo Matecznego, Smolki
Parking:
Od strony ul. Krzemionki (Parking przy Telewizji Kraków)
Od strony ul. Parkowej.


Jeden z najciekawszych parków Krakowa pod względem krajobrazowym i historycznym. Położony jest w malowniczym zagłębieniu terenu powstałym na skutek eksploatacji wapieni.
Dzieli się na dwie części – starszą neoklasyczną i nowszą modernistyczną. W połowie zeszłego stulecia funkcjonowało tu duże lodowisko ozdobione kolorowymi lampionami zamontowanymi nad taflą. Niepowtarzalny klimat tworzyły występy muzyków na żywo.  W parku rośnie ponad sto gatunków drzew, przyporządkowanych alejom lub innym elementom kompozycji parku. Aleję Okrężną wyznaczają jesiony, Aleję Cienistą tworzą rzędy klonu pospolitego, Mała Promenada jest aleją topól białych i czarnych. Wchodząc do parku od strony ulicy Parkowej po prawej stronie widzimy neobarokowy Domek Ogrodnika. Ścieżki w parku asfaltowe, ale nie tylko. Dużo jest tu urokliwych zakątków - krajobraz parku urozmaicają wapienne skałki. Dodatkowa atrakcja to możliwość podejścia do wieży telewizyjnej TVP Kraków. Cienisty, miejscami zdziczały park jest ostoją wielu gatunków ptaków. Dzięki szczegółowym badaniom w północnej części Krzemionek zidentyfikowano 60 gatunków, z których 41 gniazdowało. Spacerowicze na pewno zobaczą któregoś z nich: może dzięcioła dużego, pliszkę żółtą, rudzika, kopciuszka, kosa, kwiczoła, kapturkę, pierwiosnka, piecuszka, muchołówkę szarą, raniuszka, modraszkę, bogatkę, kowalika. Obecnie Park pełni obecnie funkcję rekreacyjną, głównie dla okolicznych mieszkańców. Jest on uważany za jeden
z najładniejszych parków Krakowa, zwłaszcza ze względu na malownicze położenie. 





Park przeszedł rewaloryzację.
Projekt inwestycji „Rewaloryzacja parku im. Wojciecha Bednarskiego w Krakowie” zakładał przywrócenie jego historycznego charakteru w oparciu o materiały archiwalne oraz uzyskane wytyczne konserwatorskie. Uporządkowano zieleń z zachowaniem istniejącego starodrzewia oraz wprowadzono obiekty zgodnie z historycznym założeniem parkowym. Zieleń w parku zaprojektowano w oparciu o przeprowadzone analizy historyczne oraz kompozycyjne. Głównym założeniem projektowym jest dobór roślinności odpowiadający romantycznemu charakterowi parku z wykorzystaniem rodzimych gatunków właściwych dla założeń naturalistycznych. Projektowany drzewostan, w którego skład wchodzą gatunki zgodne z pierwotnym założeniem parku, stanowi jedynie uzupełnienie istniejącego zadrzewienia. W parku zostało posadzonych ponad 50 sztuk drzew, m.in. klony pospolite, kasztanowce, buki pospolite oraz lipy. Nie zabrakło również zieleni niższej, pojawi się 7 tys. krzewów, 90 tyś. bylin oraz 28 tys. roślin cebulowych. Oko odwiedzających ucieszą m.in. długo kwitnące barwniki, paprocie, urokliwe parzydła leśne, bodziszki o dostojnych kwiatach, pachnące konwalie, różnokolorowe krokusy, lilaki oraz niezwykle odporna na warunki pogodowe wyjątkowa śnieguliczka. Dla najmniejszych mieszkańców parku pojawiły się specjalnie przygotowane: domki dla jeży oraz budki dla ptaków, nietoperzy i wiewiórek. 

Plac zabaw zlokalizowano pomiędzy wgłębnikiem i polaną. Jest podzielony na dwie części dla dzieci starszych i młodszych. Elementem łączącym place zabaw jest drewniana ścieżka dydaktyczna. Wzdłuż ścieżki zaprojektowane zostały elementy związane z legendą o Panu Twardowskim. Po prawej stronie ukryta w drzewach jest huśtawka typu bocianie gniazdo a po lewej stronie przestrzeń placu dla starszych dzieci z zestawem wież, zjeżdżalni i mostów. Dalsza część placu zabaw po drugiej stronie ścieżki to zlokalizowane pod drzewami urządzenia przeznaczone dla najmłodszych - piaskownica w kształcie księżyca i kogut Pana Twardowskiego. Odpoczynek zarówno dla małych i dużych zapewnią ławki parkowe praz ławki wokół drzew. Zaprojektowane urządzenia wykonane są głównie z materiałów naturalnych, wkomponowanych w otocznie parku.

W domku ogrodnika zlokalizowana została toaleta publiczna oraz pomieszczenie dla rodzica z dzieckiem. Budynek jest licowany cegłą o dwóch kolorach, dach dwuspadowy kryty dachówką, okapniki boczne podbite deskami, wiatrownice drewniane, rynny metalowe malowane, stolarka drewniana,. Narożniki budynku zostały podkreślone poprzez projektowane podpory na pnące rośliny – róże.

Nowoprojektowaną altanę zlokalizowano w domniemanym miejscu dawnej platformy widokowej z najstarszej fazy parku, nad schodami prowadzącymi z Placu Niepodległości. Obiekt jest wyposażony w dyskretne oświetlenie. Nawiązuje do formy altany, która stała kiedyś w „Szkole Twardowskiego”. Jej wymiary nawiązują do zachowanego szkicu polowego, a wygląd do fotografii z 1903 r. Konstrukcja altany wykonana jest z drewna, balustradę stanowią ozdobnie wycinane drewniane deski.

W skład siłowni zewnętrznej wchodzą urządzenia, które wpływają na koordynację ruchową, rozwijanie i wzmacnianie mięśni ciała, poprawę układu krążenia oraz układu oddechowego. Zaprojektowano urządzenia z myślą
o wzmacnianiu każdej  części ciała takie jak drabinka, stepper twist, ławka prosta/prostownik pleców, narciarz, prasa nożna, prasa ręczna/wyciąg górny, biegacz oraz wioślarz.

Glorieta odzyskała dawny blask. Jest to autentyczny obiekt, jedyny z obiektów kubaturowych w parku, który zachował swój pierwotny wygląd i zaświadcza o epoce, w której powstał. Budynek będzie miał funkcję zaplecza dla polany „Plac Sokoli”, na której będą przewidziane miejsca do leżakowania.



Film prezentujący Park