Wincenty Wobr - projektant Lasu Wolskiego
Wincenty Wobr urodził się 12 marca 1860 roku we Lwowie jako syn Jordana Wobra – inspektora budownictwa w cesarsko-królewskiej Wojewódzkiej Dyrekcji Budownictwa (nadzorował budowę dróg) i Joanny z domu With.
Miał młodsze rodzeństwo – dwie siostry i dwóch braci.
Wincenty ukończył Wyższą Szkołę Lasową we Lwowie. Po raz pierwszy pojawia się w Schematyzmach Galicji i Lodomerii w 1888 roku. Miał wówczas 28 lat i był urzędnikiem cesarsko-królewskiej Galicyjskiej Dyrekcji Dóbr Państwowych, pracował w cesarsko-królewskim Zarządzie Lasów i Domen w Mizuniu w województwie stanisławowskim. W 1890 roku pracował także jako nauczyciel w Szkole Rządowej dla Kandydatów na Leśników w Bolechowie.
Do momentu przeprowadzenia się do Krakowa za namową ówczesnego starosty rzeszowskiego Adama Fedorowicza, ścieżka zawodowa Wincentego Wobra związana była z zawsze z lasem i leśnictwem:
- w roku 1895 Komisarz Lasowy w Starostwie w Rzeszowie
- znawca lasowy w Sądzie Obwodowym w Rzeszowie i w Jaśle
- członek Wydziału (Zarządu) Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego
- w roku 1904 cesarsko-królewski starszy komisarz Inspekcji Leśnej w Rzeszowie oraz członek Komisji egzaminacyjnej na strażników leśnych i technicznych pomocników lasowych
- w roku 1910 zarządca lasów w Samborze oraz Turczynowie.
W roku 1912 Wincenty Wobr przeniósł się wraz z żoną Henryką i córkami do Krakowa. Zamieszkali na ulicy Krupniczej 8. Od tego czasu pracował w Starostwie Krakowskim jako radca leśny. Wówczas został odznaczony orderem kawalerskim Franciszka Józefa, Krzyżem Jubileuszowy oraz Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych.
W 1916 roku Spółka z o.o. Wola Justowska zwraca się do Nadinspektora leśnego Wincentego Wobra z prośbą o pośrednictwo w sprzedaży na rzecz klasztoru Kamedułów fragmentu Lasu Wolskiego graniczącego z Bielanami o powierzchni ok. 100 mórg. Spółka informuje też inż. Wobra, że prowadzi obecnie rozmowy z prywatnym przedsiębiorcą na temat sprzedaży Lasu Wolskiego wraz z Panieńskiemi Skałami.
Z chwilą gdy prezydent Krakowa Juliusz Leo zakupił Las Wolski w 1917 roku (transakcja była sfinansowana przez Kasę Oszczędności miasta Krakowa w 50 rocznicę założenia Kasy) powołał Wincentego Wobra na szefa tego terenu. Gmina natychmiast przystąpiła do urządzania Lasu Wolskiego jako parku. Inżynier Wincenty Wobr jeszcze w 1917 roku przedstawił projekt urządzenia oraz zarządzania lasem.
Nowo powołany Zarząd Lasów Miejskich, na czele którego stanął wyżej wspomniany inż. Wobr, w styczniu 1918 roku przesłał pismo do C.K. Starostwa w Krakowie w sprawie wykonania zarządzeń leśno-gospodarczych, jednocześnie informując, że Gmina m. Krakowa nabyła las w Woli Justowskiej o pow. 540 mrg, czyli 310,75 ha.
Inż. Wobr podzielił Las Wolski na 26 obwodów dostosowanych do konfiguracji terenu, wyodrębnił część naturalną, rekreacyjną i produkcyjną, wyznaczył ścieżki spacerowe, drogi jezdne, aleje, dukty i chodniki oraz polany. Jeszcze w 1917roku zamówił cały zestaw tablic informacyjnych i drogowskazów turystycznych przeznaczonych do ustawienia na terenie parku. W ramach urządzania Lasu wybudowano szereg obiektów mających służyć służbom leśnym (np. gajówki), jak i spacerowiczom (altany, pawilony, kioski, restauracje itp.). Las został ogrodzony a przy jego bramach stanęły tablice i kierunkowskazy.
Działacze Krakowskiego Oddziału Towarzystwa Przyrodniczego im. Mikołaja Kopernika - inż. Wincenty Wobr, dyrektor Kazimierz Maślankiewicz, Leon Holcer i dr Karol Łukaszewicz wpadli na pomysł, aby ogród zoologiczny znajdował się w Lesie Wolskim, tuż obok klasztoru Kamedułów na Bielanach.
W roku 1927 rozpoczęto prace przy zakładaniu Ogrodu Zoologicznego. Otwarcie nastąpiło 6 lipca 1929 r. w obecności Prezydenta Rzeczypospolitej, prof. Ignacego Mościckiego. W dniu otwarcia w ZOO znajdowały się 94 ssaki, 98 ptaków i 12 gadów.
W Lesie Wolskim jest polana Wincentego Wobra, na której stoi Altana Muzyczna.
Wincenty Wobr zmarł w swoim mieszkaniu na ulicy Krupniczej 8 w dniu 27 lipca 1931 roku, a msza święta pogrzebowa odbyła się 29 lipca w kościele św. Anny, potem trumna została przewieziona do Jasła, gdzie spoczęła w grobie rodzinnym na Starym Cmentarzu.